Wpływ materiału obrzeżowego na wybrane właściwości listew z płyty wiórowej

Piotr Borysiuk, Bartosz Wacikowski, Wojciech Jasiński, Łukasz Adamik, Radosław Auriga

Streszczenie


W ramach badań wąskie powierzchnie listew z płyty wiórowej trójwarstwowej laminowanej o gęstości 600 kg/m³ i grubości 18 mm oklejono materiałami obrzeżowymi. Wykorzystano do tego celu obrzeże PVC o grubości 1 i 2 mm, obrzeże ABS o grubości 1 i 2 mm, obrzeże z papieru impregnowanego mieszanką żywic mocznikowo-formaldehydowych UF i melaminowo-formaldehydowych MF, laminat, forniry z orzecha amerykańskiego o grubości 2 mm nielakierowane (surowe) i lakierowane. Dodatkowo przygotowano wariant kontrolny bez obrzeży. Obrzeża zostały przyklejone do płyty wiórowej za pomocą kleju topliwego EVA. Dla przygotowanych próbek zbadano wybrane właściwości mechaniczne (MOR, MOE, wytrzymałość na odrywanie obrzeży) i fizyczne (spęcznienie i nasiąkliwość po 2 i 24 h moczenia w wodzie). Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że stosowanie obrzeży wykonanych z PVC i ABS o grubości 2 mm wpływa na obniżenie wartości MOR. Stosowanie obrzeży PVC o grubości 2 mm wpływa również na obniżenie wartości MOE. Stwierdzono, że stosowanie badanych obrzeży znacznie ogranicza spęcznienie oraz nasiąkliwość elementów po 2 godzinach moczenia w wodzie. Znaczne ograniczenie spęcznienie po 24 godzinach moczenia w wodzie następuje przy zastosowaniu obrzeży PVC 2 mm, ABS 1 i 2 mm. Natomiast znaczne ograniczenie nasiąkliwości po 24 godzinach moczenia w wodzie stwierdzono przy zastosowaniu obrzeży PVC i ABS o grubości 2 mm. Odnotowano również, że obrzeża wykonane z PVC i ABS o grubości 1 mm odznaczają się najlepszą przyczepnością do wąskich powierzchni płyty wiórowej przy zastosowaniu kleju topliwego EVA.

• Pełny tekst artykułu w języku angielskim

Czasy operacji zautomatyzowanej linii produkcyjnej ościeżnic drzwi drewnianych

Zdzisław Kwidziński, Barbara Prałat, Adam Wilczyński, Tomasz Rogoziński

Streszczenie


Wdrażana w przedsiębiorstwie PORTA KMI Poland koncepcja masowej kastomizacji produkcji drzwi drewnianych wiąże się z działalnością inwestycyjną w postaci uruchamiania nowych, zautomatyzowanych linii technologicznych. Zdolności produkcyjne tych linii w czasie ich odbioru technologicznego są testowane w celu określenia możliwości osiągania projektowanych wydajności. W pracy opisano wyniki testu technologicznego, odnosząc się do czasów obróbki i ich statystycznej analizy porównawczej w odniesieniu do ościeżnic standardowych o dwóch różnych szerokościach belki 127 i 147 mm. Stwierdzono, że średni czas obróbki ościeżnicy o szerokości 127 mm wynosi 20,42 s, natomiast ościeżnicy o szerokości 147 mm wynosi 19,94 s. Różnica ta jest jednak statystycznie nieistotna. Pozwala to na uzyskiwanie maksymalnej wydajności linii, wynosząca 3 sztuki ościeżnic standardowych na min. Jest to podstawą do dalszych badań wydajności linii PortaFRAME już w warunkach masowej kastomizacji.

• Pełny tekst artykułu w języku angielskim

Próba wykorzystania metody Monte Carlo do prognozowania wydajności rozkroju płyt meblarskich na pilarce panelowej CNC

Jacek Wilkowski, Marek Barlak

Streszczenie


W artykule przedstawiono zastosowanie metody Monte Carlo w celu prognozowania wydajności rozkroju płyt meblarskich na przemysłowej pilarce panelowej CNC. W modelowaniu wydajności procesu rozkroju wykorzystano rzeczywiste dane produkcyjne oparte na zleceniach z 50 godzin pracy przedsiębiorstwa świadczącego tego typu usługę. Zaproponowano dwa modele (strategie) rozkroju laminowanych trójwarstwowych płyt drewnopochodnych o grubości 18 mm i dla tych modeli testowano wydajności procesu zgodnie z metodą Monte Carlo. Pierwszy model - „materiałami”, dotyczył rozkroju w kolejności realizowanej ze względu na dekor laminatu płyty, drugi - „zleceniami”, uwzględniał czasową kolejność spływu zamówień do produkcji, oraz w ramach jednego zlecenia mógł realizować rozkrój różnych materiałów (dekorów). Każdy realizowany plan rozkroju był uprzednio optymalizowany ze względu na minimalizację odpadów i ponowne wykorzystanie reszty użytkowej w programie Cut Rite. W trakcie rozkroju stosowano stałe parametry skrawania. Modelowanie Monte Carlo przeprowadzono w środowisku programistycznym Matlab R2022b. Otrzymane w metodzie Monte Carlo wydajności rozkroju wykazywały średni 39% błąd względny niezależnie od przyjętej strategii rozkroju (materiałami lub zleceniami). Był on wynikiem odbiegania wartości parametru modelu rzeczywistego od rozkładu normalnego, a metoda Monte Carlo pozwala modelować procesy, których przebieg zależy od czynników przypadkowych, czyli jest zgodna z rozkładem normalnym.

• Pełny tekst artykułu w języku polskim