Wpływ wybranych sposobów modyfikacji powierzchni ostrzy WC-Co na siły skrawania podczas frezowania płyty wiórowej
Jacek Wilkowski, Marek Barlak
W artykule przedstawiono wpływ dwóch sposobów modyfikacji powierzchni ostrzy ze standardowego węglika spiekanego (WC-Co) na siły skrawania, podczas frezowania trójwarstwowej płyty wiórowej. W badaniach wykorzystano wymienne noże do głowic frezarskich w trzech wariantach: kontrolne (niemodyfikowane), modyfikowane powierzchniowo w procesie implantacji jonów azotu, oraz modyfikowane poprzez naniesienie na powierzchnię powłoki z azotku tytanu (TiN). Frezowano trójwarstwową płytę wiórową nowymi ostrzami na sterowanym numerycznie frezarskim centrum obróbczym (CNC). Zastosowano stałe parametry skrawania. Podczas obróbki rejestrowano siły skrawania przy użyciu platformy pomiarowej z przetwornikiem piezoelektrycznym. Zarejestrowane sygnały pomiarowe analizowano w dziedzinie częstotliwości z wykorzystaniem szybkiej transformaty Fouriera (FFT). Najniższe wartości sił zaobserwowano dla ostrza implantowanego jonami azotu, najwyższe dla ostrza z powłoką TiN.
Drewno jabłoni pochodzące z rocznego cięcia pielęgnacyjnego jako dodatek surowcowy przy produkcji płyt wiórowych
Radosław Auriga, Piotr Borysiuk, Piotr Smulski
W ramach pracy zbadano wpływ udziału odpadowego drewna jabłoni pochodzącego z rocznego cięcia pielęgnacyjnego na właściwości mechaniczne 3-warstwowych płyt wiórowych. Wytworzono trójwarstwowe płyty wiórowe w dwóch wariantach gęstości 650 kg/m3 i 550 kg/m3 i udziale masowym wiórów z odpadowego drewna jabłoni na poziomie 0%, 25%, 50% i 75%. Wyniki przeprowadzonych badań wykazują spadek wartości wytrzymałości na zginanie statyczne oraz modułu sprężystości przy zginaniu statycznym wraz ze wzrostem udziału w płycie odpadowego drewna jabłoni. Mimo spadku wartości modułu sprężystości przy zginaniu statycznym wszystkie wytworzone płyty wiórowe o gęstości 650 kg/m3 spełniały wymagania dla płyt typu P2 zawarte w normie PN 312:2011. W przypadku wytrzymałości na rozciąganie prostopadłe do płaszczyzny płyty, jedynie płyty o gęstości 550 kg/m3 charakteryzowały się istotną statystycznie zmiennością.
Wpływ temperatury ekspozycji sklejki na jej wybrane właściwości w zależności od zastosowanego kleju
Aneta Gumowska, Maciej Krakowski, Grzegorz Kowaluk
W przeprowadzonych badaniach określono wpływ temperatury wygrzewania na spoiny klejowe w sklejce sosnowej, w której wykorzystano ywice: mocznikowo – formaldehydowa (UF), melaminowo – mocznikowo – formaldehydowa (MUF), fenolowo – formaldehydowa (PF), polioctanowinylowa (PVAC D3) i poliuretanowa (PUR). Wszystkie warianty wyprodukowanych sklejek zostały poddane charakterystyce wybranych właściwości fizycznych i mechanicznych (wytrzymałość na zginanie statyczne oraz moduł sprężystości przy zginaniu, profil gęstości, jakość sklejenia fornirów). Zrealizowane badania właściwości mechanicznych pokazują, że dla sklejek wytworzonych z zastosowaniem żywic PF oraz PUR odnotowano najwyższe wartości, niezależnie od temperatury próbek, w odniesieniu do pozostałych wyprodukowanych sklejek.