Jakościowe aspekty w konstrukcjach meblowych. Poprawa jakości poprzez użycie różnych materiałów konstrukcyjnych

Ewa Skorupińska, Krzysztof Wiaderek, Maciej Sydor

Streszczenie


Opisywany w artykule problem badawczy dotyczył niewystarczającej wytrzymałości mocno o bciążonej siłami dynamicznym sosnowej belki siedziska sofy. Celem badań było porównanie własciwości konstrukcyjnych alternatywnego materiału z dotychczas stosowanym materiałem belki. Próbki badawcze wykonano z materiału alternatywnego (LVL) oraz z aktualnie stosowanego materiału konstrukcyjnego (tarcica iglasta). Wilgotność obu badanych materiałów mieściła się w zakresie 8,3-11,4%. Badania polegały na pomiarze wytrzymałości na zginanie elemntów wykonanych z obu materiałów oraz określeniu odporności na wyrwanie plastikowych zaczepów do sprężyn. W badaniach odporności na zginanie wykorzystano dwie serie po 8 próbek badawczych (n = 8) o wymiarach 1970×65×36 mm. Badania te prowadzono symulując rzeczywiste dynamiczne obciążenie zginające elementu mebla za pomocą specjalnej maszyny wytrzymałościowej własnej konstrukcji, natomiast badania odporności na wyrwanie zaczepów sprężyn wykonano za pomocą laboratoryjnej uniwersalnej maszyny wytrzymałościowej. W każdym badanym materiale zaczepy mocowano na dwa sposoby, a badania odporności na wyrwanie przeprowadzono na seriach po 5 sztuk (n = 5). Rezultaty badań wskazują, że LVL był bardziej odporny na zginanie, niż drewno sosnowe. Mediana sił w serii dla LVL wyniosła 360 N, a w przypadku drewna sosnowego - 315 N. Wyniki badań wskazują również na zróżnicowaną nośność uchwytów sprężyn (500-800 N). Wyznaczona nośność była powiązana z kierunkiem włókien drzewnych. W przypadku LVL wartości nośności zmieniały się w mniejszym zakresie tj. 700-800 N. Analizując wyniki badań stwierdzono, że im większa wilgotność badanych próbek, tym mniejsza odporność na zginanie. Na podstawie wniosków z badań zdecydowano się na zmianę materiału sosnowej belki siedziska sofy na LVL.

• Pełny tekst artykułu w języku polskim

Wpływ warunków użytkowania na wybrane właściwości płyt HDF

Piotr Borysiuk, Bartosz Jastrzębski, Radosław Auriga

Streszczenie


W ramach pracy zbadano wpływ temperatury i wilgotności względnej powietrza na wybrane właściwości płyt HDF. Do badań wykorzystano przemysłowe płyty HDF o grubości 2,5 mm i gęstości 820 kg/m³, które poddano siedmiodniowej klimatyzacji w temperaturach od -20°C do 50°C (z odstopniowaniem co 10°C) przy wilgotności względnej powietrza 55% oraz w temperaturze 40°C przy wilgotności względnej powietrza 20% i 80%. Dla badanych płyt oznaczono: gęstość i profil gęstości, MOR oraz MOE, IB, spęcznienie na grubość i nasiąkliwość po 24 h moczeniu w wodzie. Wykazano, że wzrost temperatury klimatyzacji wpływa niejednoznacznie na wartości MOR i MOE badanych płyt HDF. W przedziale temperatur od -20°C do 10°C wartości wytrzymałości na ogół ulegały obniżeniu zaś dalsze zwiększanie temperatury klimatyzacji (powyżej 10°C) wpłynęło na wzrost wartości MOR i MOE. Z kolei w odniesieniu do IB wzrost temperatury klimatyzacji powoduje na ogół wzrost wytrzymałości płyt HDF. Wzrost wilgotności względnej powietrza z 55% do 80% powoduje spadek wartości MOR i MOE, zaś wzrost wilgotności względnej powietrza z 20% do 55% powoduje wzrost wartości IB klimatyzowanych płyt HDF. W przypadku właściwości fizycznych wykazano, że wzrostem temperatury klimatyzacji przekłada się na wzrost wartości spęcznienia na grubość oraz nasiąkliwości płyt HDF. Z kolei wzrost wilgotności względnej powietrza powoduje spadek wartości spęcznienia oraz nasiąkliwości płyt HDF.

• Pełny tekst artykułu w języku angielskim